Love forever?

Ludmiła

Jęknęła cicho i pokręciła głową.
- Prowokujesz i podniecasz. Tak samo jak wczoraj jak się kąpaliśmy... A potem stwierdziłeś, że jesteś zmęczony... - mruknęła, zaciskając dłonie na jego ramionach.
- W-wiem, że tak było i nie mam ci tego za złe, a-ale... Proszę, nie igraj z moimi pragnieniami - dodała szeptem, zagryzając dolną wargę. 

Ludmiła

Blondynka odwzajemniła pocałunek, przejeżdżając dłońmi po jego barkach, a potem klatce piersiowej. Jej ręce delikatnie drżały, a zaraz waliło tak głośno, że miała wrażenie, że nawet Diego to słyszy. Oderwała się w końcu od niego i odetchnęła.
- Więc co robisz? - szepnęła, zagryzając nerwowo dolną wargę.

Ludmiła

Blondynka jęknęła cichutko i zagryzła mocno dolną wargę. Miała wrażenie, że zaraz jej serce wyskoczy z piersi. Czuła się cudownie... Jak zawsze kiedy ją całował, dotykał.
Nic już nie powiedziała tylko przejechała po jego plecach i barkach, próbując opanować oddech.

Ludmiła

Jęknęła głośno, czując jego wargi i dłonie na swoich piersiach. Niezwykłe...
Potem wzdychała gdy całował jej brzuch, ale w momencie, w którym ucałował wewnętrzną stronę ud, aż wstrzymała na moment oddech. Wplotła dłoń w jego włosy i ścisnęła ją lekko. Drugą przejechała po jego mięśniach, a ułożyła się powoli tak, że jej kolano znalazło się między jego nogami, a zaraz potem docisnęła je do jego krocza.

Ludmiła

Jęknęła głośno, wcale nie kryjąc jak dobrze jej jest. A było naprawdę cudownie. Była podniecona od wczorajszego wieczoru i cieszyła się, że w końcu chłopak zdecydował się zaspokoić jej pragnienia. Pogłaskała delikatnie je włosy i przycisnęła kolano jeszcze mocniej. W końcu odsunęła jego wargi od siebie i zamieniła ich miejscami. Jednym ruchem zdjęła jego bokserki i pochyliła się. Odetchnęła, oblizała wargi, a potem zaczęła pieścić jego męskość, na początku delikatnie, a potem coraz bardziej śmiało.

Ludmiła

Dziewczyna tylko uśmiechnęła się delikatnie i z satysfakcją, kiedy usłyszała jego jęk. Nie przestawała jednak przez pewien czas, a potem oderwała się od niego i oblizała wargi. Nie dała mu jednak chwili wytchnienia, bo zajęła się jego męskością swoimi dłońmi. Poruszała nimi z góry na dół, najpierw powoli potem coraz szybciej, przy okazji całując jego brzuch i tors.

Ludmiła

Blondynka jęknęła głośno i odetchnęła głęboko. Nie przestała poruszać dłonią coraz to szybciej.
Czuła że zaraz nie wytrzyma chciała go mieć teraz, w tym momencie, ale nie mogła też nic zrobić, bo przyjemność ją paraliżowała ją przyjemność.
- D-Diego... Proszę - szepnęła cichutko. To on to zaczął, on powinien to skończyć.