Love forever?

Lara
Dziewczynę przebudziły pierwsze promienie słońca wpadające do jej pokoju. Uchyliła powieki i odetchnęła ciężko po czym przeczesała swoje brązowe włosy i westchnęła ciężko. Kolejny dzień w którym trzeba będzie uprawiać seks za pieniądze. Zagryzła mocno dolną wargę po czym podniosła się z łóżka i poszła powolnym krokiem do łazienki, gdzie wzięła szybki prysznic i ubrała się w krótkie czarne spodenki i białą podkoszulkę. Związała jeszcze włosy w kucyk po czym poszła na tor motocrossowy.
Myślała nad tym wszystkim co się ostatnio u niej działo. Jej ojciec siedział, nie miała z nim kontaktu i nie chciała nawet mieć. Matka zmarła parę lat temu na raka i został jej tylko ojczym, który prowadzi dom publiczny i jest jej alfonsem. Tak załatwia jej klientów, a ona nie może odejść. Weszła na tor, gdzie zajęła się od razu naprawą motorów.

Leon

Zamrugał parę razy zaskoczony i przytulił, a potem spojrzał jej w oczy. Czuł, że znów... Znów ktoś ją wykorzystał. Westchnął, po czym przytulił ją jeszcze raz do siebie, głaszcząc dziewczynę po plecach. Tak bardzo się o nią martwił, tak bardzo mu na niej zależało. Potem ujął jej dłonie i ucałował je.
- Jak się czujesz? - zapytał zmartwiony.

Leon

Przyglądał się jej, a potem westchnął i pokręcił lekko głową.
- W porządku Lara, naprawdę... I tak strasznie się o ciebie martwiłem, więc pewnie bym nie spał pół nocy, a teraz... Teraz mam pewność, że jesteś bezpieczna - odparł łagodnie, po czym przytulił ją delikatnie do siebie. W sumie to martwił się o nią cały czas, nieustannie myślał o tym, że może coś się jej stać, że może ktoś ją teraz wykorzystuje...

Leon

Brunet uśmiechnął się łagodnie i cmoknął ją w czoło.
- Oczywiście, jeżeli tylko chcesz, to tak - odparł spokojnie, po czym odetchnął.
- A nawet będę się lepiej czuć, jeżeli będę cały czas z tobą - dodał po chwili i posłał jej delikatny, czuły uśmiech.

Leon

Verdas uśmiechnął się lekko i złapał ją za rękę.
- Nie dziękuj, nie ma za co - odparł łagodnie i ucałował jej skórę.
- A teraz jedz już, jedz - dodała szybko, po czym sam zajął się jedzeniem. Kiedy oboje skończyli, wziął talerze i zmył je szybko.

Leon

Zamrugał parę razy zaskoczony, a potem pokręcił głową z niedowierzaniem. Podszedł bliżej i położył dłonie na jej ramionach, pocierając je delikatnie.
- Co? O czym ty gadasz Lara? - mruknął, a potem lekko dotknął jej policzka.
- Nie Lara, nie brzydzę się tobą, ani troszeczkę. Dla mnie jesteś tą samą, kochaną Larą co parę lat temu - odparł spokojnie, łagodnym tonem.

Leon

Chłopak usiadł obok dziewczyny i pogłaskał ją po włosach, a potem położył się obok niej i przytulił ją do siebie.
- Pewnie jesteś wykończona, co? - szepnął cicho, głaszcząc delikatnie ramię dziewczyny.
- Jak... Jak chcesz, to już śpij, ja... posiedzę tak jeszcze troszkę i pewnie sam zasnę - dodał, uśmiechając się.